آداب و رسوم غذا خوردن در کشورهای مختلف
- آداب و رسوم غذا خوردن در کشورهای مختلف
یک جای دنیا اگر دست تان را روی میز بگذارید بی‌ادبی است و یک جای دیگر اگر نگذارید، دارید توی صورت صاحبخانه نگاه می‌‌کنید و به او بد می‌‌گویید! یک جای دنیا خبری از چاقو نیست و یک جای دیگر اگر چاپ استیک تان را لیس بزنید دفعه بعدی مهمان تان نخواهند کرد.
یک جای دیگر باید به پیش خدمت انعام بدهید و جای دیگر اگر انعام بدهید دارید پول تان را دور می‌ریزید! می‌‌پرسید اینجا چه خبر است؟ اینجا جایی است که با فرهنگ غذا خوردن مردمان کشورهای مختلف آشنا می‌شوید!
کار، کار انگلیس‌‌هاست!
دایی جان ناپلئون از انگلیسیها متنفر بود ولی اگر می‌دانست غذاهایشان چقدر پر و پیمان هستند شاید می‌توانست کمی روی خوش به آنها نشان دهد! جالب است بدانید انگلیسیها بر خلاف بیشترمردم دنیا به جای سه وعده غذا، چهار وعده اصلی دارند. صبحانه مردم این کشور یک وعده بسیار اساسی و شلوغ است که شامل تخم‌مرغ، سوسیس، گوجه‌فرنگی، قارچ و نان سوخاری می‌شود. البته مثل همه جای دنیا در انگلیس هم وقتی سر کسی شلوغ باشد و وقت غذا خوردن نداشته باشد مجبور می‌شود سراغ غذاهای حاضری برود. برای همین هم خیلی از انگلیسی‌های شلوغ صبح‌ها را به جای پخت و پز صرف مخلوط کردن شیر و سریال گندم می‌کنند که بین خودشان به «ویتابیکس» معروف است. آنها همچنین علاقه زیادی به خوردن مارمالاد پرتقال به همراه نان تست دارند. چای به همراه شیر و شکر نیز یکی دیگر از صبحانه‌‌های مورد علاقه مردم این جزیره بارانی است.
بعد از صبحانه نوبت به وعده اصلی ناهار می‌رسد که خیلی وقت‌ها مخلفات آن با شام فرق خاصی نمی‌کند. بشقاب این دو وعده غذایی اغلب شامل گوشت و سیب‌زمینی می‌شود. (اگر شما هم صدای چربی و کربوهیدرات را می‌شنوید اشتباه نکرده‌اید، از همین بشقاب‌ها می‌‌آید!) در کنار این بشقاب‌ها اغلب اوقات باید یک ظرف کوچک سالاد هم قرار بگیرد.
گفتیم انگلیسیها چهار بار در روز غذا می‌خورند و حالا نوبت به وعده چهارم می‌رسد: چای! شاید فکر کنید چای که میان وعده است اما اگر بدانید به همراه میوه، شکلات، کیک و ساندویچ سرو می‌شود احتمالا حرف تان را پس می‌گیرید! این وعده اساسی اغلب ساعت چهار بعد از ظهر روی میز‌های آنها قرار می‌گیرد.
حالا همه اینها به کنار، بزرگترین وعده غذایی انگلیسیها ناهار روز یکشنبه آنهاست که شامل گوشت گاو یا بره، سبزیجات مختلف و سیب زمینی می‌شود. بعد از این غذاهای مفصل هم آنها پودینگ می‌خورند. البته جالب است بدانید انگلیسیها به هر نوع دسری پودینگ می‌گویند. بنابراین اگر دیدید جلویشان خبری از پودینگ نیست اما دارند می‌گویند به به، چه پودینگ خوشمزه‌ای تعجب نکنید!
کشور اسنک خورها!
اگر قرار باشد لقب عشاق اسنک را تنها به مردمان یکی از کشورهای دنیا بدهیم شک نکنید که تایلندی ها ظرف چند ثانیه این لقب را از آن خود می کنند. کافی است سری به تایلند بزنید تا انواع و اقسام غرفه های فروش اسنک را نزدیک مکان های عمومی و مراکز خرید ببینید. این غرفه ها گاهی بیش از 100 نوع اسنک می فروشند که بسته به فصل متنوع می شوند.
فیش کیک (کیک ماهی), برنج سرخ شده, رولت تخم مرغ و نودل جز محبوب ترین اسنک های تایلندی هستند.
در کنار این اسنک ها مردمان این کشور سر سبز سه وعده غذایی اصلی هم دارند. صبحانه معمولا ترکیبی از برنج سرخ شده, تخم مرغ آب پز و غذاهای باقی مانده از شام شب قبل است.
ناهار اما شامل یک بشقاب غذای ساده است که عنصر اصلی آن یا برنج است یا نودل. اصلی ترین وعده غذایی تایلندی ها شام آنهاست که شامل انواع و اقسام طعم ها و روش های آشپزی گوناگون می شود. سوپ یکی از حاضران همیشگی بر سر میز شام خانواده های تایلندی است که در حین صرف غذا یه صورت جرعه جرعه نوشیده می شود! در کنار سوپ, برنج بخارپز شده, یک بشقاب شامل ادویه کاری و بشقاب سبزیجات هم قرار می گیرد. جالب است بدانید تایلندی ها عادت ندارند برای هم غذا بریزند. تنها غذایی که برای هر کس در بشقاب ریخته می شود برنج است. بقیه خوراکی ها به صورت یکجا سر میز آورده می شود. این غذاها انتخاب های شخصی افراد هستند و به صورت سلف سرویس سرو می شوند. در انتهای سفره تایلندی هم میوه تازه به جای دسر سرو خواهد شد.
شاید فکر کنید به قیافه تایلندی ها می خورد که از چاپ استیک استفاده کنند. اما آنها بر خلاف سایر همسایه های آسیایی شان فقط برای خوردن نودل از چوب های غذاخوری کمک می گیرند و برای سایر غذاها سراغ چنگال و قاشق نه چندان گود می روند. (قاشق گود به کار سوپ می آید که آنها هم سوپ را می نوشند!) معمولا هم از چنگال ها فقط برای هل دادن و جمع کردن غذا داخل قاشق شان استفاده می کنند و دیده نمی شود که کسی غذایش را با چنگال داخل دهانش بگذارد. این وسط جای چاقو خالی به نظر می رسد!
این مردمان سر میز غذا از چاقو استفاده نمی کنند چون قبلا غذاها به صورت لقمه لقمه یا ریز ریز خرد شده اند.
از سفره گاو بازها چه خبر؟
ما و اسپانیایی ها اگر یک وجه مشترک داشته باشیم شباهت بین وعده های غذایی مان است و نه خوراکی های موجود در این وعده ها! شاید برایتان جالب باشد بدانید خیلی از کشورهای دنیا روی شام یک حساب دیگری باز می کنند و بقیه وعده های غذایی را سرسری می گیرند. اما اسپانیایی ها هم شبیه ما صبحانه را معمولی می خورند, ناهار را سنگین و پر مخلفات در نظر می گیرند و شام را سبک میل می کنند.
صبحانه یک فرد اسپانیای اقلب ساعت هشت صبح سرو می شود. بعد از آن نوبت به ناهار می رسد که نزدیک ساعت دو بعد از ظهر خورده می شود و اعضای خانواده تلاش می کنند این وعده را کنار هم میل کنند.
حدود ساعت پنج هم وقت خوبی برای یک میان وعده اسپانیایی خوشمزه است که شامل اسپانا(ورژن اسپانیایی شکلات داغ), چای, شکلات و شیرینی می شود. سه ساعت بعد نوبت به تاپاس می رسد که این یکی چند سالی است درست کردنش در ایران هم باب شده؛ یک جور پیش غذای خیلی ساده که می تواند شامل نان تست و ماهی تن شود اما نوع درست کردنش است که باعث اشتهاآور شدن آن می شود. ساعت 10 وقت صرف شام اصلی است که خیلی سبک است و می تواند شامل خوراکی های گوناگونی باشد. برای کسانی که شب زنده دار هستند هم اغلب مادران خانواده خوراکی هایی را آماده می کنند تا در ساعات اولیه صبح نوش جان کنند!
همسایه های ترک چه می خورند؟
خیلی از ما ایرانی ها اعتقاد داریم فرهنگ مردم ترکیه شبیه خودمان است اما این شباهت خیلی شامل غذای ترک ها نمی شود. ترک ها روزشان را با یک صبحانه نه چندان سبک شروع می کنند که به آن "کاهوالتو" می گویند. کاهوالتو اغلب شامل گوجه فرنگی تازه, بیاض یا نوعی پنیر سفید نسبتا شور, مربا و عسل, زیتون سیاه و تخم مرغ نیم پز است. چای و نان تازه هم که اعضای جدایی ناپذیر صبحانه ترک هاست. این صبحانه اغلب در فصل های گرم سال سر میز مردمان ساکن ترکیه دیده می شود. در عوض در فصل های سرد, میز آنها میزبان نوعی سوسیس تند به اسم ک یا گوشت گاو معروف به پاستیرما است.
بعد از صبحانه نوبت به وعده اصلی ناهار می رسد که باید شامل سوپ هم باشد. سوپ مردمان ترکیه ترکیبی خوشمزه از عدس, سبزیجات تازه و گوشت است. بعد از سوپ که حالت پیش غذا دارد نوبت به بشقاب اصلی می رسد که می تواند حاوی گوشت بره پخته شده, جوجه, بادمجان و فلفل باشد. ماهی و لیمو نیز یکی دیگر از پاهای ثابت میز غذای ترک هاست. و اما شام! ترک ها هم مثل تایلندی ها مهم ترین وعده غذایی شان را شام می دانند. برای همین هم انواع و اقسام پیش غذاهای اشتهاآور, سالاد, سوپ, ماهی و کوفته جز سفره شام ترک هستند.
بعد از خوردن این غذاها نوبت به دسر می رسد که یا شامل میوه های فصل است یا پودینگ آبدار و خوشمزه. جالب است بدانید اگر مهمان یک خانواده سنتی در ترکیه شده باشید بعید نیست که آنها غذایتان را در یک سینی بزرگ بگذارند و برای شما بیاورند. نشستن روی زمین یا در کنار میزی که چندان بلند نیست هم یکی دیگر از رسم و رسوم های مردمان ترکیه در کنار مهمان نوازی کم نظیر آنهاست.
قدم مهمان سرزده سر چشم
عرب ها جزو مهمان نوازترین مردمان دنیا هستند و وظیفه خودشان می دانند که حتی اگر مهمانی سرزده به خانه شان آمد بهترین, خوشمزه ترین و به قول خودمان شکم پرترین غذاها را جلوی او بگذارند. با این وضعیت پذیرایی عجیب نیست اگر بدانید بیشتر مهمان های عرب هم سرزده می آیند! (به عبارت دیگر سرزده شان که این است, وای به برنامه ریزی شده شان!)
این مهمانی های سرزده اغلب موقع ناهار اتفاق می افتد چون وعده ناهار اعراب بسیار شلوغ و پروپیمان است. این وعده که با پیش غذاهای خوشمزه شروع می شود کم کم به غذاهای اصلی مثل کوفته های پر ادویه, کباب, زیتون, پنیر, نان تازه, هوموس و حتی پسته مغز شده می رسد. دسر بعد از این وعده اصلی می تواند شامل خربزه یا هندوانه شود.
یکی از عادت های اعراب این است که اگر خودشان هم چرت نزنند بعد از خوردن چنین وعده سنگینی بچه هایشان را می خوابانند. جالب است بدانید شیر جایگاه چندانی بین غذای اعراب ندارد و حتی بچه هایشان هم به جای شیر, نوشیدن لیموناد, آبمیوه و نوعی نوشیدنی را به اسم جلاب که حاوی کشمش است, ترجیح می دهند.
اوشین و برنج های خوشمزه
ژاپنی ها هم مثل بیشتر کشورهای دنیا سه وعده اصلی غذا دارند که هر سه تایشان شامل برنج یا نودل می شوند. در کنار برنج یا نودل گاهی وقت ها قرار گرفتن سوپی به اسم «میسو» و خیارشور هم واجب در نظر گرفته می شود.
صبحانه ژاپنی ها با سبک ترین خوراک های ممکن شروع می شود: سوپ میسو, برنج و یک ظرف کوچک حاوی ماهی یا تخم مرغ آب پز. بعد از گذشتن چند ساعت و نزدیک شدن به وقت ناهار کسانی که عجله دارند بیشتر به سراغ «خانه های نودل» می روند و این غذای سنتی را خریداری می کنند. اما اگر کسی عجله نداشته باشد خوراکی شبیه سوپ اما با مواد غذایی خاص خودشان را تهیه می کند. این مواد شامل سبزیجات, جلبک دریایی و ماهی می شود. در کنار این سوپ نه چندان معمولی ژاپنی ها جعبه غذایی به اسم «بنتو» دارند که تقسیم بندی شده است و هر قسمت کوچک آن برای قرار گرفتن یک بخش از غذا ساخته شده. مثلا یک قسمت کوچک به برنج اختصاص دارد و قسمت های دیگر مخصوص ماهی یا سبزیجات هستند. خیلی از فروشگاه های ژاپنی «دلیوری» یا تحویل در محل درست می کنند و به مشتریانشان می فروشند. جاب اینجاست که گاهی هر قسمت بنتو به سوسیس و اسپاگتی تعلق می گیرد! وعده شام در ژاپن تفاوت چندانی با ناهار ندارد و باز هم شامل سوپ, خیارشور و برنج به عنوان عناصر اصلی می شود. بعد از غذاها هم از میوه های هر فصل به عنوان دسر استفاده می شود. جالب است بدانید ژاپنی ها از شیرینی و شکلات استفاده نمی کنند مگر به همراه چای سبز و به عنوان عصرانه.
غذاهای سنتی ژاپنی باید با چاپ استیک خورده شوند. یادتان باشد اگر گذرتان به ژاپن افتاد به هیچ وجه چوب های مخصوص غذا خوردن را داخل غذا فرو نکنید یا به صورت عمودی توی برنج نگذارید, چاپ استیک را لیس نزنید و از آنها برای جلو و عقب بردن غذا کمک نگیرید چون همه این کارها بی ادبی در نظر گرفته می شود. سر کشیدن کاسه سوپ هم کاری عادی است. در کنار همه این قوانین به خاطر داشته باشید در یک جمع ژاپنی هیچ کس برای خودش نوشیدنی نمی ریزد بلکه فنجان بقیه را پر می کند و بقیه باید برای او نوشیدنی بریزند.
کره ای هایی که پوست شان خوب است!
یانگوم, جومونگ و هر بازیگر کره ای که تا به حال دیده ایم پوستش خیلی خوب بوده. شاید همه اینها را ناشی از تاثیر گریم, نورپردازی یا نهایتا ژنتیک بدانید. اما واقعیت این است که آب پز بودن بیشتر غذاهای سفره کره ای و دریایی بودن شان در داشتن پوست صاف و یکدست آنها بی تاثیر نیست.
بین وعده های اصلی غذای کره ای ها تفاوت خاصی دیده نمی شود. این وعده ها اغلب شامل یک سوپ سرد معروف به "اوه-ئی-ناینگ-گود" می شود که به فارسی خودمان سوپ خیار ترجمه می شود.(می بینیم که قیافه تان توی هم رفت, مال ما هم همینطور!)
دیگر خوراکی های معمول میز کره ای ها شامل فلفل بخارپز شده, پاته ماهی و اگر خیلی بخواهند مهمانی برای خودشان بگیرند و به خودشان خوش بگذرانند, گوشت گاو می شود. آب پز و بخارپز کردن غذاها و متنوع بودن آنها یکی دیگر از ویژگی های غذاهای کره ای است. البته شک نکنید که طعم غذاهایشان با ما فرق می کند و به ذائقه ما که عادت به ادویه دارد چندان خوش نخواهد آمد. شاید یکی از معدود خوراکی های کره ای که برای ما هم خوشایند است همان ترشی معروف کیمچی باشد. بعضی از رستوران های کره ای تهران این خوراکی ها را متناسب با ذائقه ایرانی ها سرو می کنند. اگر سری به این رستوران ها زدید حتما ترشی کیمچی را امتحان کنید!
کشور هزار رنگ و هزار غذا
در سرزمین پهناور هند همه چیز بی نظیر و متنوع است, حتی وعده های غذایی! هندی ها در طول روز چندین وعده مختلف غذا نوش جان می کنند. خیلی از خانواده های هندی با طلوع خورشید به عبادت می پردازند و این زمان اولین وعده غذایی آنها در طول روز است که ممولا شامل چای و یک اسنک شور مزه می شود. صبحانه اصلی چند ساعت بعد سرو می شود و شامل نان و سیب زمینی یا تخم مرغ است. این صبحانه به «آلوپارتا» شناخته می شود. حلوا یکی دیگر از صبحانه های محبوب هندی هاست که شبیه همان حلوای خودمان درست می شود. ورژن تند و تیز حلوا به «اوپما» معروف است که ادویه های به کار رفته در آن با حلوای معمولی فرق می کند.
بعد از این دو وعده بسته به اینکه چه سن و سالی دارید خوراک میان وعده بعدی شما متفاوت خواهد بود. مثلا دانش آموزان هندی بین صبحانه اصلی و ناهار اغلب موز به همراه آبمیوه یا چای می خورند. بعد از این میان وعده هم نوبت ناهار می رسد که شامل سبزیجات پخته شده, برنج و نوعی نان معروف به «چاپاتی» است.
حدود ساعت پنج و شش نوبت به یک میان وعده دیگر می رسد که می تواند حاوی خوراکی های مختلفی باشد. چای و «نمکین» که نوعی پیش غذای اشتهاآور است از جمله میان وعده های محبوب هندوستان است. سمبوسه که از سیب زمینی و نخودفرنگی تشکیل شده و همچنین غذایی به اسم «بهلی پوری» که شامل برنج پفکی و ترد, سس تمرهندی, ماست و سیب زمینی پخته شده است هم از میان وعده های پر طرفدار هندوستان است و حتی در خیابان ها هم به فروش می رسد. البته بعضی از خانواده های هندی ترجیح می دهند به جای این اسنک ها سراغ میوه هایی مثل انبه, انار, انگور, خربزه یا هندوانه بروند.
شام در هندوستان معمولا دیر سرو می شود و شامل چند ظرف سبزیجات, یک ظرف برنج و چاپاتی خواهد شد. یکی از عادت های هندی ها خوردن یک لیوان شیر داغ به همراه مقداری شکر و هل قبل از خوابیدن است. این عادت بین تمام گروه های سنی این مردم متداول است.
جلوی آلمانی ها مراقب باشید!
آلمانی ها یکی از دقیق ترین ملت های دنیا هستند. این را نه تنها از زبان پر از قاعده و جزئیات شان می شود فهمید که با نگاهی به آداب و رسوم موقع غذا خوردن شان هم می شود متوجه آن شد. موقعی که در یک جمع آلمانی حضور دارید مراقب باشید که به هیچ وجه آرنج هایتان را روی میز نگذارید و وزن تان را روی میز نیندازید. این کار برای آلمان ها یکی از بی ادبانه ترین کارهای ممکن است. این در حالی است که هر دو دست شما باید بر روی میز باشند اما نباید بگذارید آرنج هایتان با میز تماس پیدا کنند. همچنین وقتی در حال سفارش دادن هستید مراقب باشید که بیش از حد سفارش ندهید چون باقی ماندن غذا توی بشقاب بی احترامی تلقی می شود. یادتان باشد اگر به رستوران رفتید حتما 5 تا 10 درصد قیمت غذایی که سفارش دادید را محاسبه کنید و به عنوان انعام به پیش خدمت بپردازید. اگر هم این کار را نکردید قید آن رستوران را برای همیشه بزنید!
هیچ قاعده و اصول مشخصی برای آشپزی در کشور آلمان وجود ندارد. هر منظقه ای از این کشور, شیوه و آداب پخت و پز خودش را دارد.
البته با وجود این تنوع پخت و پز, غذاهای زیادی هم وجود دارند که در همه مناطق کشور پخته می شوند ولی روش طبخ هر کدام فرق می کند. SauerKraut نام یکی از این غذاهاست.
به طور کلی آلمانی ها علاقه زیادی به خوردن غذاهای شنگین دارند. مصرف گوشت همراه با سیب زمینی در آلمان بسیار رایج است. در ضمن آنها به جای سبزیجات از میوه هم برای طعم دادن به غذاها استفاده می کنند. میوه طعم ترش و شیرین به غذا می دهد.
عاشقانه ترین غذاهای دنیا
یکی از افتخارات فرانسوی ها نحوه مهمانداری کردن شان است. آنها عاشق پذیرایی کردن و نشان دادن استعدادهایشان در امر پخت و پز هستند. میز غذای این کشور شامل چهار بخش اساسی است: سالاد, غذای اصلی که معمولا در آن گوشت به کار می رود, نان و پنیر فرانسوی و دسر. نان و آب دو عنصر جدایی ناپذیر میز غذای فرانسه است که حتی در رستوران هایشان هم حتما کنار غذا قرار می گیرد. در موقعیت های مختلف مثل مهمانی های رسمی یا جشن ها علاوه بر این چهار بخش, چیزهای دیگری هم به میز اضافه می شود از جمله پیش غذاهای اشتهاآور و شیرینی های خوشمزه.
بیرون از خانه غذا خوردن یکی از تفریحات فرانسوی هاست و به این کار به چشم یک فعالیت اجتماعی نگاه می کنند. یادتان باشد برخلاف آلمان, انعام دادن در فرانسه مرسوم نیست چون هزینه ای که روی صورت حساب شما می آید خدمات پیشخدمت ها را هم محاسبه کرده است. بنابراین اگر انعام بدهید از جیب تان رفته است! نکته بعدی که خیلی مهم به نظر می رسد, مسئله ای است که در خیلی از کشورها از جمله ایران عادی تلقی می شود اما در فرانسه نوعی بی ادبی است: فرض کنید از غذایی که سفارش دادید مقداری باقی مانده. با توجه به فرهنگ خودمان درخواست ظرف برای بردن غذا کار عجیبی نیست اما کافی است این کار را در فرانسه انجام دهید تا چشم های از تعجب گرد شده پیشخدمت شما را از کرده تان پشیمان کند. صبحانه فرانسوی ها اغلب شامل نان باگت تازه و نان کروسان کره ای است که با شکلات یا کره بادام زمینی پر شده است. در کنار این خوراکی ها قهوه فرانسه قرار می گیرد که اگر احساس کردید برایتان بیش از حد تلخ است می توانید آن را با شیر همراه کنید. خوردن ماست به همراه میوه تازه یکی دیگر از عادت های فرانسوی ها برای وعده صبحانه است.
وعده ناهار به نوعی اصلی ترین وعده غذایی آنهاست و برای همین هم مدت زمان زیادی را به ناهار اختصاص می دهند. مثلا خیلی از مدارس یا اداره های فرانسه ساعت 12 تا 2 بعد از ظهر را ساعت ناهار اعلام می کنند. ناهار مردمان کشور شعر و فرهنگ شامل خوراکی های مختلفی است که یکی از ساده ترین هایشان نان باگت به همراه کره, پنیر, گوشت, کاهو و گوجه است.
یادتان باشد اگر مهمان یک خانواده فرانسوی شدید حتما عصرها یک میان وعده خوب بخورید چون شام در این کشور دیرتر از سایر کشورها سرو می شود!
ارسال این پست به دوستانتان در فیس نما, کلوب, تویتر و فیس بوک
